Trądzik to choroba, która dotyka wieku młodzieńczego, ale także ludzi dorosłych. Trądzik można całkowicie wyleczyć, ale konieczna jest wielomiesięczna terapia u dermatologa. Wbrew obiegowej opinii trądzik zwykły to także problem ludzi w wieku dojrzałym, np. po 50 roku życia. Według dermatologów, zdecydowana większość osób przynajmniej raz w życiu borykała się z problem trądziku. Wszystko przez zaburzenia hormonalne, które występują w różnych okresach życia.

Trądzik to nie tylko widoczne zmiany na skórze, ale także przewlekły stres związany z mało atrakcyjnym wyglądem. Stopień emocjonalnego zaangażowania się w chorobę nie zawsze jest proporcjonalny do rzeczywistego stanu. Indywidualne reakcje na trądzik wahają się od niewielkiego zażenowania do znacznego obniżenia samooceny i mogą utrzymać się znacznie dłużej niż ostatni pryszcz. Bywa tak, ze po latach trądzik przechodzi sam. Ale spustoszenia jakie pozostawia na skórze, nie nieodwracalne. Trwałe blizny będące efektem przewlekłych stanów zapalnych trudno usunąć. Dlatego trądzik trzeba leczyć, gdy tylko pojawią się niepokojące objawy.

Nieestetyczne pryszcze pojawiające się co rusz w różnych miejscach na skórze to nie efekt przypadku, złej diety czy brudnych rąk, tylko konkretnych procesów zachodzących w organizmie. Jednym z nich jest zwiększona produkcja łoju wskutek pobudzenia gruczołów hormonami płciowymi. Dochodzi też do nadmiernego rogowacenia w obrębie ujść gruczołów łojowych i przerostu gruczołów w wyniku gromadzenia się w nich sebum, które jest świetną pożywką dla bakterii, zwłaszcza Propiniobacterium acnes. W okolicy gruczołów łojowych tworzy się stan zalany. Wszystkie te czynniki (w różnym nasileniu) prowadzą do powstania zaskórników otwartych i zamkniętych, grudek oraz krostek. Aby skutecznie leczyć trądzik, trzeba działać na wszystkie przyczyny. Pewną rolę odgrywają czynniki genetyczne. Prawdopodobieństwo wystąpienia schorzenia u dziecka, którego oboje rodzice chorowali na trądzik, wynosi ponad 50 proc.

Forma leczenia zależy od postaci trądziku. Mało nasilone zmiany w trądziku zaskórnikowym i grudkowo – krostkowym, zlokalizowane na twarzy leczy się lekami zewnętrznymi. Są to miejscowe retinoidy (pochodne witaminy A) skojarzone z nadtlenkiem benzoilu lub antybiotykiem. Nie stosuje się nigdy samych antybiotyków oraz nie łączy się dwóch ich rodzajów (miejscowo i doustnie), gdyż zwiększa się możliwość powstania lekoodporności bakterii i ogranicza pole dalszego działania.

Trądzik – zanim sięgniesz po antybiotyk, sprawdź jakie witaminy mogą Ci pomóc – Przeczytaj!

Antybiotyki (klindamycyna, erytromycyna, tetracyklina) łączone są zazwyczaj z nadtlenkiem benzoilu (hamuje lekoodporność, działa na inne przyczyny trądziku) retinoidami zewnętrznymi albo kwasem azelainowym . W postaci grudkowo – krostkowej trądziku prócz leczenia zewnętrznego stosuje się doustny antybiotyk (np. tetracyklinę, doksycyklinę) przez okres kilkunastu tygodni. Warto wiedzieć, że niektóre antybiotyki mają właściwości fitotoksyczne, dlatego w czasie ich stosowania nie wolno się opalać. Niewskazane jest również spożywanie alkoholu (metabolizm przebiega w wątrobie i wówczas obie substancje mogą działać toksycznie) i zajście w ciążę. W ciężkich postaciach trądziku grudkowo – krostkowego stosuje czy ropowiczego oraz przy średnio nasilonej chorobie u osób, u których wcześniej leczenie nie dało wystarczającego rezultatu, zaleca izotretinoinę, doustną pochodną witaminy A. Jako jedyny lek hamuje łojotok, działa na wszystkie przyczyny choroby i poprawia komfort życia. Warunkiem jest długotrwałe leczenie (od kilku do kilkunastu miesięcy ) wsparte codziennymi wyrzeczeniami. Cel uświęca środki – u koło 70 procent osób leczonych tym lekiem trądzik całkowicie ustępuje, u pozostałych nawraca, ale w mniejszym nasileniu. Dlatego po zakończeniu leczenia warto podtrzymać efekt, stosując miejscowo przez dwa lata retinoidy lub retinoid z nadtlenkiem benzoilu. Zwiększa to szansę na bezpowrotne pożegnanie się z trądzikiem.

W przypadku łagodnej postaci trądziku zaskórnikowego, z zaskórnikami otwartymi (czarne „kropki” w ujściu gruczołów łojowych, np. na nosie ) oraz zaskórnikami zamkniętymi (drobne, białe zmiany skórne) warto się wspomóc dermokosmetykami , np. retinaldehydem, kwasem salicylowym, kwasem migdałowym, kwasem glikolowy. Dobre efekty przynoszą zabiegi kosmetyczne np. z alfa hydroksykwasami (AHA), peeling kawitacyjny oraz zabiegi wykonane w gabinetach dermatologii estetycznej, takie jak peelingi z wysokim stężeniami AHA, peeling pirogronowy, peeling salicylowy. W domu warto wykonać 2 – 3 razy w tygodniu peeling enzymatyczny, który usuwa zrogowaciały naskórek, opróżnia gruczoły łojowe z nadmiaru sebum i złuszczonego naskórka oraz ułatwia wnikanie substancji aktywnych zawartych w preparatach leczniczych. W aktywnej fazie trądziku nie wolno „ trzeć” skóry peelingiem mechanicznym z ostrymi drobinkami, np. pestek owoców, które uszkadzają powierzchownie naskórek i mogą nasilać zmiany zapalne (grudki i krostki). Najgorszą rzeczą jest wyciskanie gródek i krostek, które może spowodować stałe poszerzenie ujścia gruczołów łojowych, uszkodzenie naczyń krwionośnych, prowadząc do powstania tak zwanych pajączków oraz uszkodzić na tyle głęboko skórę, że powstają szpecące blizny.

Dermokosmetyki, pielęgnacja z gwarancją – Przeczytaj!