Złość, jak sobie z nią poradzić?

Zdenerwowanie, złość, przygnębienie, rujnują nie tylko zadowolenie z życia, lecz także układ odpornościowy i serce. Jeśli łatwo wpadasz w złość i masz skłonność do wybuchów wypróbuj poniższe metody, by się uspokoić.

 

Rozpoznaj i zaakceptuj swą złość

 

Gdy poczujesz złość, zainteresuj się własną reakcją. Zadaj sobie pytania:

1. Jak ona wpływa na twoje ciało? (Zaciskasz szczęki? Rozbolała Cię głowa?)

2. Jak się wyrażasz? (Ironizujesz? Pokrzykujesz na innych? Mówisz rzeczy przykre, których później żałujesz?)

3. Co cię tak rozzłościło? (Zraniono twoje uczucia? Zacząłeś się bać? Obrażono Cię? Przydarzyła Ci się przykra sytuacja?

 

Weź odpowiedzialność za własną złość

 

Uznaj, że to, czy się rozgniewasz, czy nie zależy od ciebie. Gdy zaakceptujesz, że tylko Ty, nikt inny, jest odpowiedzialny na twoje uczucia, myśl i działaj – wówczas jest mniej szans, że wybuchniesz.

 

 

Mów do swojej złości

 

Wyraź na głos swoje uczucia – powiedz co czujesz: to lepsze niż wybuch i rękoczyny. Poczujesz, że masz większą kontrolę nad swoimi relacjami z ludźmi.

 

Ochłoń

 

Jeśli dasz sobie trochę czasu, masz szansę zrozumieć, co Cię doprowadza do szału, i będziesz rozsądniej decydować, podejmiesz racjonalną decyzje jakie działanie jest niezbędne. Jeśli okazuje się, że złość nie mija, może poskutkują inne metody:

1. Policz do dziesięciu

2. Oddychaj głęboko i skup się na wdechach i wydechach

3. Znajdź spokojne miejsce albo idź na spacer

4. Uspokój, wyobraź sobie jakieś ładne, pogodne miejsce lub sytuację

5. Medytuj

6. Mów do siebie uspokajająco: zagadaj się, aż opadną emocje

7. Spójrz na przyczynę złości z innej perspektywy, z innego punktu widzenia

Naucz się odpowiednich metod wyrażania złości

 

Są kursy kontrolowania złości, można też poddać się terapii – takie działania pomagają zapobiegać wybuchom wściekłości i radzić sobie z nimi w najmniej szkodliwy sposób. Bywa, że nieumiejętność radzenia sobie z gniewem wynika z jakiś niezagajonych ran emocjonalnych z głębokiej przeszłości.W takich przypadkach może pomóc praca z psychoterapeutą.